آهنگ رفتگان بی برگشت از علی حسین جان زاده
شب از بی ستارگی شب گور
در دلم پرتو ستاره ی دور
آذرخشم گهی نشانه گرفت
که تگرگم به تازیانه گرفت
برسم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم می خواند
رفت این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدن در شب دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت